kvittr

I)

(pl. -ir, acc. -u), m. loose rumour, report (sögðu af því slíkan kvitt, sem þeir höfðu heyrt); ljósta upp kvitt, to spread reports.

II)

a. quit, acquitted (kvittr um e-t).

* * *

adj. quit, acquitted, receipted; er hann skyldr kirkjunni sjötján aura en kvittr um allt annatt, Vm. 4; göra e-n kvittan ok liðugan, Dipl. iii. 1; handleggja kvitt ok liðugt, v. 1; gefa e-t kvitt, Fms. v. 291: the phrase, skilja kvittr við kvittan, to put clear from one another; um allt því eg kvittr er, Pass., Vídal. passim: whence kvittera, to give a receipt (kvittering).